قافله ی عمر  

خواب ديدم اينجايي پيشم نشستي

دستاتو توي دست من گذاشتي

خواب ديدم اين بار ميموني نمي ري

تو گوشم از عشق ميگي و مي خوني

بهار بودو عشق بودشو شقايق

من بودمو تو بودي و يه قايق

چه خوابي بود چه حال و احوالي بود

عجب هوايـــــي، شب و مهتابي بود

اليكا سلطان زاده

شرمنده ام بابت كم بودن هايم

اول اينكه دوستاني كه وبلاگ قافله ي عمر رو لينك كرده اند لطفا خبر بدند كه من هم لينكشون كنم.. زيرا در بعضي از وبلاگ ها ميبينم كه بي خبر لينك شده ام.

و دوم اينكه اخيرا كارم زياد شده اگر گاهي دير به دير مي آيم مرا عفو كنيد.

و در پايان از دوستاني كه به يادم هستند و برايم كامنت هاي زيبا ميگذارند خالصانه و صميمانه سپاسگذارم.

شهر تنها بود ... من تنها،

عشق من تنها ..

و من تنهاتر از تنها ... تنها ... خيلي تنها ..!

باد ميپيچيد ... هوا تنها

نيمكت پارك ... هماره اشك مي باريد بر قلبم،

و قلبم زير باران عشقش، ناله مي كرد

ناله مي كرد، زجه مي زد، چنگ مي زد بر در و ديوار سينه

صداي بانگ الله و اكبر بود .. اشك بود

من و نيمكت پارك تك و تنها

او بي من ... من بي او

آه ... اشكم نعره ميزد ... داد ميزد

داد ميزد ... سينه ام فرياد ميزد

اليكا سلطان زاده

واژه به واژه ... كلمه به كلمه ... سطر به سطر

جاي داده ام خودم را درون دفتري پر از شعر و نقاشي

مرا ... احساس مرا ... هويت مرا ...

بخوان

مرا بخوانم ... حسّم كن لا به لاي ترانه هايم

جستجويم كن ورق به ورق

مي دانم كه مي بابي ام

درون نقاشي هايم ... بين هر واژه  هر كلمه  هر ورق

نفس نفس مي زنم برايت

باز كن مرا و بخوانم

من ... خودم را درون ترانه هايم جاي داده ام

اليكا سلطان زاده

عذر مرا پذیرا باشید برای تاخیر بروز کردن وبلاگ، مدتی کارم زیاد بود و احوالم ناخوش... اما در هر حالی باشم به دوستانم سر میزنم.

"ایام محرم رو به همه ی شما عزیزان تسلیت عرض می نمایم"

میخواهم از بعضی دوستان تشکر کنم...

بعضی از دوستان آمدند و بعد از مدتی مرا فراموش کردند و رفتند. اما در این میان کسانی هم بودند که با وجود اینکه بعضی وقتها مشکلی برایم پیش می آمد و نمیتوانستم نت بیایم می آمدند و با شعرهای زیباشون من رو خوشحال کردند. از شما عزیزان کمال تشکر را دارم و شادمانم از بودنتان.

حانیه (چشم ها این زبان خاموش عشق) . آرش پیمان . مصطفی (عطر تن تو) . امیرحسین (سپیدار آبی) . علی نخعی . فرزان انگار (داستان های روزان داستان های شبانه) . سید سجاد درویشی . فرامرز (خلوت دل) . فرح (فرهیخته بهبهان) . منصور قلیزاده (داستان های کوتاه) . رضا (نابخشوده2) . شاهین رحیمی . سید محمدرضا هاشمی زاده

گم شده ام میان آرواره های قدیمی دنیا

هرچه می جویم  دورتر می شوم

هرچه می روم  گم تر می شوم

صدا ، صدای جغدان و خفاشان است

و دیگر هیچ ...

سنگین سنگین بر دوش می کشم جسم خویش را

های های  اشک میریزم

الیکا سلطان زاده

به ياد مي آورم زمستاني را كه در كنارت داغ ِ داغ بودم آدم برفيه من

در آن زمستان ِ سرد سوختم از گرماي عشقت

و من به جاي تو در پايان

آب شدم ...

يادش بخير

اليكا سلطان زاده

باز دلم هواي نوشتن كرده. نوشتن از زيبايي هاي آسمان و ستارگانش كه مي درخشند، توي ايوان دراز مي كشم... و سكوتي كه پر از اميد است. من در لحظه ي ناب... حس پرواز دارم و دلم مي تابد مثل خورشيد پر از نور خداست. زوزه ي باد مي پيچد و پيامش كه مي گويد... عزيزان دلم... گوش كنيد: خدا همين نزديكيست حس كنيد...

رعد و برق آسمان، گريه ي ابر روي زمين... گويي گم شده ام... در آسمان در ماه و ستارگانش.

در كهكشاني بي انتها فرو رفته ام، در قعر اقيانوسي عميق و تاريك من گم شده ام. در دنياي تنهايي خود و شبهاي ابري...

گاه دلم ميخواهد رها شوم در آسمان، خواستن توانستن است مي دانم.

و من هم مي روم اي دوست روزي غريبانه بدين سان كم شود از جمعتان اين فرد ديوانه !

فقط بعد من اينجا چه خواهد شد !؟ و با اين خاطرات من چه خواهد كرد اين خانه !؟

اليكا سلطان زاده

92.5.8

من به دوستانم کرده اند و با نام هاي دوستانم كامنت ميگذارند که دعا می کنم خداوند بیماری روحی این قبیل افراد را هم شفا دهد

سلام عزيزانم... دوستان با وفايم

ليلا دوست 18 ساله ي من پدرش رو از دست داد

2 شب پيش سكته قلبي كرد

دلم برايش تكه تكه شد و قلبم داغون....

خيلي خوب ميتونم دركش كنم... 18 سال پيش من هم بي پدر شدم

ليلاي عزيزم درون اين جهان مجازي نيست

اما دوستان براي اين پدر خوب يك فاتحه بفرستيد بخدا ثواب داره

" ليلاي نازم فوت ناگهاني پدرت رو تسليت ميگم "

خدايا به اين خانواده ي درد كشيده صبر بده

آمين

این عکس رو از دفتر شعرم انداختم، چون دستخطم خوب نیست شعرم رو زیر عکس می نویسم:

نام شعر: دفتر بیچاره ی من

سراینده: الیکا سلطان زاده

قدم هایم را می شمارم ...

ساعت ها ...

میان دفترم راه می روم......

و گهگاهی قطره ای اشک

می سوزاند گونه هایم را

آه ... دفتر بیچاره ی من

نمی دانم چطور تاب می آورد

میان اینهمه درد... اینهمه آه... اینهمه اشک...

گاهی دلم میخواهد بغلش کنم

بچسبانمش به سینه ام

و آرام در گوشش بگویم:

دوام بیار عزیزم... دوام بیار

خلاصه

تمام می شویم... من و جوهر قلمم، هر دو

تمام می شویم

گاه با خود می اندیشم

که چه شد اینگونه ورق خورد تقدیرم

که چرا از همه دنیا سیرم

که چرا از خودمم دلگیرم؟

فال کولی که پر از امید بود.....

فال فنجان پر از قهوه چه شد؟

 چه شد آن آس دلم بین ورق؟

آن کسانی که دم از عشق زدند

چه شد آخر

تا به مقصد رسیدن جا زدن!!

91.06.16

الیکا سلطان زاده

من یک زن خردادیم...

یک زن وفادار.

زیاد تغییر نکردم

فقط کمی بیشتر از قبل تنهاتر...

تلخ تر....

غمگین تر....

افسرده تر...

وای مادر...

نفس به سختی میکشم...

خسته ام از این جسم خاکی...

دیگر نمی کشم مادر....

در این روز مرا  به دنیا آوردی

و نمیدانستی دنیا مرا  سیاهپوش خنده های کودکانه ام میکند....

و نمیدانستی اشک میشودهمدم لحظه هایم....

و نمیدانستی من طلسم میشوم به تنهایی.

من امروز معجزه میخواهم.

که نه چندان کوچک،

بلکه به اندازه 26 سال تنهاییم.

من نیست شدم مادر

روز میلادم، روز طپش قلبم،

روز بی کسی هایم مبارک.

الیکا سلطان زاده

1392.3.12

يک دكلمه ی جديد با صدای خودم  گذاشتم.

اميدوارم خوشتون بياد.

قربانی غرور با صدای الیکا :

الیکا - قربانی غرور

حرفت را قبول دارم

می گویی " از پشت كوه آمده ام ؟

آری....

من ، گاهی ميان اين آدم ها

گم می شوم.....

الیکا سلطان زاده

۹۱.۱۲.۲۰

saale jadid bar hameye shomaa azizaan mobaarak

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااا

عقده ی "زندگی کردن" دارم

به سبک خودم!

درود و فراوان درود

هنرمند خوش صدا و موفق

در حال بستنه آلبوم پاپ خود است.. "مصطفی ابراهیمی"

فعلآ از احساس زیبای این هنرمند آریایی در آهنگی با نام کابوس لذت ببرید تا کارهای دیگر ایشون به دستم برسه.

این هم وبلاگ آقای ابراهیمی:

http://takbidemajnoon.blogfa.com

برای دانلود موزیک بر روی اسم ایشون که در پایین عکس قرار داره کلیک کنید:

مصطفی ابراهیمی 

درود به دوستان عزیز و با محبت قافله ی عمر، امیدوارم حالتون خوب باشه عزیزانم.

این هم آدرس فیس بوک من: www.fb.com/elika.soltanzadeh

کارو

مگر من چه می خواستم

رهنورد خسته ام

یادگاری

با صدای:  الیکا سلطان زاده

چندیست این سوال را از خودم می پرسم...

سکوت...

این کلمه ی سنگین و پر از گفته های ناگفته...

هنوز جوابی برای سوالم پیدا نکردم اما یقین دارم جواب خودش به سراغم می آید

پس منتظرم......

دخترک خندید و پسرک ماتش برد!
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید. به خیالش می خواست، حرمت باغچه و دختر کم سالش را از پسرک پس گیرد! غضب آلود به او غیضی کرد! این وسط من بودم، سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم. من که پیغمبر عشقی معصوم، بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق و لب و دندان تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم. و به خاک افتادم. چون رسولی ناکام! هر دو را بغض ربود، رفت ولی زیر لب این را می گفت:" او یقینأ پی معشوق خودش می آید!" پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود:" مطمعنأ که پشیمان شده بر می گردد!" سالهاست که پوسیده ام آرام آرام! عشق قربانی غرور است هنوز! جسم من تجزیه شد ساده ولی ذراتم، همه اندیشه کنان غرق در این پندارند: این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

" الیکا "

یاد دارم درغروبی سرد سرد٬

می گذشت ازخونه ی ما دوره گرد٬

داد میزد: کهنه قالی میخرم٬

دسته دوم جنس عالی میخرم٬

کاسه و ظرف سفالی میخرم٬

گر نداری کوزه خالی میخرم٬

اشک در چشمان بابا حلقه زد٬

عاقبت آهی کشید بغضش شکست٬

اول ماه است و نان در سفره نیست٬

ای خدا شکرت ولی این زندگیست؟

بوی نان تازه هوشم برده بود٬

اتفاقا مادرم هم روزه بود٬

خواهرم بی روسری بیرون دوید٬

گفت آقا سفره خالی میخرید؟

الیکا

کاهگل باران خورده

این . . .

بوی زندگی من است........

روی دفترم راه میروم

سطر به سطر،

خورشید که زیر پایم سُر خورد

و برف بارید

دانستم که تو نیستی تا

برای هر دانه برف شعری بگویی

و من برای به خاطر سپردنشان

یک قرن زمستان را در حافظه ام کم بیاورم

و تو بهانه از سربگیری که

شعرهایم را در چشمهایت جا گذاشته بودم

سایه نیستم اما حقیقت هم ندارم!

 

ELIKA

اگر دیدی مرا در کنج دیوار، دو زانو در بغل،

 دستای بسته..اگر دیدی یه گوشه کنج لونه بدونه سرپناه،

 حتی یه دونه...نشستم با دهانی خشک و بسته،

 اگر دیدی پرِ پرواز ندارم مِثالِ ابرِ تنهایی میبارم..

 بدون بی تو دلم خیلی گرفته، قرارِ این روزا

 بدونِ تو تنهای تنها جون بدم

 بی تو بمیرم.

 

ELIKA