ای ستاره ها قطره، قطره
ببارید
بر سفره ابری آسمان شب
که امروز
کبوتری خسته
راه لانهء خویش را
گم کرده است ...
ماهیگیر ،
ندید غم درون چشمهای ماهی را
در دریای پُر از آب
خشک شده بود
دهان ماهی از عشق ِ دریا
ای صیاد ،
در حدقهء تنگ چشمهای آهو
ببین انتظارِ بچه هایش را
و تو ای ...
دریاب
در چشمهای ِ خیسم ، تمنای بودن را
* * *
قهوه ام تلخ است و غلیظ
تَه ِ فنجانم هیچ نقشی نبسته است
مدتهاست
فقط فالگیر
درون آن خطهای ممتد و موازی می بیند
* * *
آن مرد آمد
آن مرد در باران آمد
کتابِ کلاس اول
همراه با کودکیم
سالیان ِ سال است
زیر باران جا مانده است
دلم می خواهد بچگی کنم
دلم می خواهد
مثل آنزمان
با لجبازیهای کودکانه ام
تو را از آن ِ خود کنم
دلم هوای با تو بودن کرده
دیرزمانیست
خورشید ِ غروب
شاهد دلتنگیهاست ...
از دو سوی دستهایم را باز می کنم
احساس خلاء نمی کنم
هوا را لمس می کنم ...
راحله عزیزم
وقتی برایت می نویسم
امروز من عاشقم ، عاشقتر از گل یاس
دلم می خواهد با احساس شاعرانه ات
ظرافت و سپیدی گلبرگ یاس، عطر و بویش را احساس کنی
اگر من از او ، و بازی روزگارش دل گرفته ام
نه از برای تنهائیست ...
خروش و تقلای امواج دریا برای رسیدن به ساحل
از روی تنهائیست؟
نه، بلکه برای در آغوش کشیدن ِ معشوق است از روی دلتنگی
سَرِ انگشتانم تیر می کشد ،
قلمم نا توان است از نوشتن احساساتم
برای او لبریزم از شعر
اگر امروز آرامش را درنگاهش جستجو می کنم
فردا خاطراتم آرامش و یادش را به روحم تزریق می کند
می دانی ...
اگر او نباشد ، باز مثل همیشه خالق او هست
پس من هیچگاه تنها نیستم
ای ناجی تنهایی هام
پناهم دِه ، زیرِ سقفِ آسمانت
که من امروز عاشقم
عاشق تر از گل یاس
نگاهِ دو چشمهایش
لبریزم می کند از شعر
* * *
دل گرفته ام ، ای ناجی
ازتو ،
از خود ،
از بازی روزگارت ...
مدتهاست خود را به رود سپرده ام
تا بشنوم صدای ِ تقدیر را
و وصل شوم به دریای ِ بیکرانِ زندگی ...